Czy budynek może być traktowany jako odrębna nieruchomość? Oczywiście, że tak. Kiedy to ma dokładnie miejsce i z jakimi przepisami prawnymi ma związek? Według Kodeksu cywilnego ten typ nieruchomości to budynki związane na stałe z gruntem, chyba że przepisy stanowią inaczej. W tym miejscu pojawia się jednak problem, co można uznać za budynek, a czego nie można? Zgodnie z art.207 ustawy o gospodarce nieruchomości to taki obiekt, który zarówno spełnia odpowiednie kryteria prawa budowlanego, jak też i wymogi cywilnoprawne. Według zasady superficies solo cedit budynek dzieli los gruntu, na którym został posadzony. Budynek jako nieruchomość musi być ściśle związany z powierzchnią ziemską. Jeżeli jest rozpatrywany jako odrębny przedmiot własności, wówczas staje się rzeczą ruchomą. Art. 235 Kodeksu cywilnego podkreśla istotną kwestią dotyczącą przynależności i własności budynków. Otóż budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego są własnością wyłącznie państwową i żadna osoba prywatna wówczas nie ma do nich uprawnień. Pewne komplikacje pojawiają się przy nabyciu budynków w użytkowanie wieczyste. Takie sytuacje określa cały szereg przepisów związanych z wieczystym użytkowaniem. Budynki rozpatrywane w kategorii nieruchomości podlegają wielu różnorodnym przepisom i regulacjom, które często komplikują sprawy ich użytkowania.
Budynek jako rzecz nieruchoma
