Polskie prawo wyodrębnia cztery podstawowe rodzaje nieruchomości. Są to nieruchomości budynkowe, gruntowe, lokalowe oraz nieruchomości rolne. Każda z nich wyróżnia się określonymi cechami. Nieruchomość budynkowa, jak sama nazwa wskazuje, dotyczy całego budynku – związanego z gruntem obiektu, który stanowi jednak odrębny przedmiot własności. Kodeks cywilny definiuje nieruchomość budynkową w artykułach 46 i 235. Drugi z rodzajów to nieruchomości gruntowe, definiowane jako fragmenty powierzchni ziemi, na której mogą znajdować się także inne nieruchomości, np. budynki. Odmianą nieruchomości gruntowej, wydzieloną na podstawie sposobu użytkowania jest nieruchomość rolna. Nieruchomością rolną nazywa się grunty wykorzystywane rolniczo. Nieruchomość lokalowa jest związana z własnością danego lokalu użytkowego lub mieszkania. Przejęcie własności następuje w wyniku wpisu własności w księdze wieczystej. Czasami wyodrębnia się również inny rodzaj nieruchomości gruntowej – nieruchomość leśną. Kryterium wyróżnienia również w tym przypadku jest sposób użytkowania danego gruntu. Każdy właściciel nieruchomości w Polsce jest zobowiązany do terminowego uiszczania opłaty do samorządu gminnego – podatku od nieruchomości, którego wysokość zależy od powierzchni gruntu lub powierzchni użytkowej budynku albo lokalu.
Podstawowe rodzaje nieruchomości
